“Boptics” is het laatste album van een van de meest vitale en constant inventieve groepen in de moderne jazz, het Chris Byars Sextet. Het pianoloze, vier blaasinstrumenten en een ritme tandem rijke gezelschap valt vooral op door de arrangementen van de leider Chris Byars. Hij gebruikt constant assertieve blazers achter de solist waardoor de swing altijd aanwezig blijft, hoe complex de harmonieën ook zijn ! Chris Byars komt uit een muzikale familie, zijn vader speelde hobo en Engelse hoorn in het New York City Ballet Orchestra terwijl zijn moeder eerste klarinettist in het American Symphony Orch. was. Chris was als kleine jongen opera zanger, optredend met de New York City Opera en het Metropolitan Opera gezelschap, hij had onder meer de titelrol in een televisie productie van The Spellbound Child. Maar op wat oudere leeftijd veranderde logischerwijs zijn stem en verlegde hij zijn belangstelling naar de jazz “The saxophone and jazz seemed like more fun to me than opera”. Op 12-jarige leeftijd begon hij op de altsax, toen zijn vader merkte dat het serieus was gaf hij hem een plaat van Charlie Parker terwijl hij hem vertelde dat als hij echt goed wilde klinken, hij moest spelen als hem, dat betekende veel voor hem die aanmoediging op dat moment in zijn leven.

Chris Byars (New York, 1970) begon zijn discografie in 2005, de meesten op het label Steeplechase met “Blue Lights” als eerste in 2008 er is dus een echte symbiose ontstaan. Op dit album “Boptics” horen we naast leider, componist en tenorsaxofonist Chris Byars, Zaid Nasser op altsaxofoon, Stefano Doglioni op basklarinet, John Mosca op trombone, Ari Roland op contrabas en Keith Balla Op drums. Een uitermate geslaagde groep hetgeen wordt bewezen door de acht albums op SteepleChase die ze maakten sinds 2009 in verschillende bezettingen variërend van kwintetten tot een octet, trombonist Mosca was op alle albums aanwezig, uiteindelijk kwam het hier aanwezige sextet tot stand in 2018. Bryars’ SteepleChase album Look Ahead uit 2022, een kwartet met Grasso, Roland en Balla speelt een belangrijke rol omdat zes nummers op Boptics ook al aanwezig waren op Look Ahead. Welke het zijn weet ik helaas niet, omdat dit het eerste album van Chris Byars is dat ik heb beluisterd.

Over de muziek zelf niets dan goeds, superieure composities en een perfect op elkaar ingespeelde groep. Alle nummers zijn geschreven door Chris behalve “Emily Reno” van Freddie Redd. Het album opent met de compositie “Bophthalmology” een naam om over te struikelen, het is lichtjes gebaseerd op het gekende I only have eyes for you. Het nummer begint met het zogenaamde Shout chorus dat meestal pas wordt gespeeld aan het einde, het zorgt voor een lekker swingende opening. De vier blazers krijgen allemaal de ruimte voor solo’s, al luisterende begrijp ik de titel “Boptics” helemaal, de muziek ademt de sfeer van de bop in zijn hoogtijdagen, nog steeds een van mijn favoriete jazzstromingen en zo belangrijk in de jazz geschiedenis. Deze sfeer zet zich voort in de overige negen nummers, zonder die allemaal af te lopen, stel ik voor dat eenieder met interesse zelf gaat luisteren, in ieder geval weer een juweeltje in de rijke catalogus van SteepleChase !

Jan van Leersum.